موضوع سخنرانی : هدف ۷ از اهداف سند ۲۰۳۰ یونسکو و مقایسه آن با قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران

 

کانون دفاع از حقوق بشر در ایران

موضوع سخنرانی : هدف ۷ از اهداف سند ۲۰۳۰ یونسکو و مقایسه آن با قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران

9 ژوین 2024

سخنران : اصغر خدابنده سامانی                                                                                                 منشی جلسه : آقای یوسف یوسفی

 

در ابتدا توضیح مختصری در مورد هدف 7 سند 2030 تقدیم حضور می گردد : هدف هفتم سند 2030: تضمین دسترسی به انرژی ارزان قیمت، قابل اعتماد، پایدار و مدرن برای همه : 1) تضمین دسترسی به خدمات مقرون به صرفه انرژی . 2) افزایش انرژی های تجدید پذیر و بهره وری در حوزه انرژی . 3)  گسترش زیر ساخت های انرژی .الف) تقویت همکاریهای بین المللی برای تسهیل دسترسی بــه فناوری و امکان پژوهش درحوزۀ انرژی پاک، از جمله انرژی تجدیدپذیر، ارتقای بهره وری و کارآیی انرژی و دسترسی بـه فناوری پیشرفته و پاکیزه تـر سوخت فسیلی و ترویج سرمایه گذاری در تولید زیرساخت های انرژی و دسترسی بـه فناوری تولید انرژی پاک تا سال 2030  ب) گسترش زیرساختها و به روزرسانی فناوری برای تأمین خدمات انرژی نوین و پایدار ِ برای همه در کشورهای در حال توسعه؛ به ویژه در کشورهای دارای پایین ترین توسعه یافتگی، کشورهای کوچک جزیرهای در حال توسعه و کشورهای درحال توسعه محصور در خشکی، تا سال  2030. در مورد هدف  اول جهموری اسلامی ایران انرژی بسیار ارزان قیمت در اختیار مردم قرار داده است به صورتی که فیمت بنزین حدود 20 سنت در لیتر و قیمت برق کمتر از 10 سنت در کیلووات ساعت . ولی دلیل این امر به خاطر داشتن منابع انرژی نفت و گاز زیاد و سطح درآمد کم مردم از استانداردهای جهانی  و برای بهرهبرداری سیاسی و حکومتی انرژی ارزان قیمت به مردم تحویل می دهد . درمورد گسترش انرژی تجدیدپذیرایران با در نظر گرفتن تولید برق ار نیروگاه برقابی در جایگاه 19 بین کشورها جهان است . ولی اگر تولید انرژی برقابی را در نظر نگیریم جایگاه ایران تا حدود رتبه 70 سقوط می کند . پیشتاز در این حوزه : بیش از ۵۰ درصد از ظرفیت نیروگاه‌های نصب شده برق در آلمان تجدیدپذیر است و با وجود پیشرفتی که این کشور تاکنون در حوزه انرژی‌های تجدیدپذیر داشته، قصد دارد تا سال ۲۰۳۰، ظرفیت نیروگاهی تجدیدپذیر خود را به بیش از ۶۵ درصد برساند. انواع انرژی تجدیدپذیر به شرح زیر می باشد  : 1) آبی با ساخت سد های مخزنی و تولید انرژی برقابی . 2) استفاده از نیروی جزر و مد آب دریا . 3 ) استفاده از جریان آب رودخانه و آبشارها . 4 ) سدهای تلمبه ای . 5) بادی که به دلیل وجود ایران در کریدور باد مدیترانه ای پتانسیل تولید 100000 مگاوات تولید  برق از نیروی باد است . 6 ) خورشیدی  نیز ایران از نظر آب و هوا در مناطق جنوبی بسیار مفید است . 7 ) زیست توده  . تولید انرژی در ایران حدود 85 درصد ازسوخت فسیلی و بیشتر از 13 درصد برقابی و کمتر از 2 درصد انرژی نوین تجدیدپذیر صورت می گیرد . در ادامه به  معایب و محاسن انرژی تولید شده به روش برقابی می پردازیم که عمدتا این نوع تولید در عین حال که جزء انرژی تجدیدپذیر است با اصل 50 قانون اساسی و مسایل زیست محیطی مغایرت دارد .  محاسن  : هزینه برق آبی نسبتاً کم بوده و این امر آن را به یک منبع رقابتی تولید برق تجدیدپذیر تبدیل کرده‌است. نیروگاه آبی برخلاف نیروگاه‌های زغال سنگی یا گازی، هیچ آبی مصرف نمی‌کند. نیروگاه‌های دارای سد و مخزن همچنین انعطاف‌پذیری زیادی در تولید برق دارند، زیرا مقدار برق تولید شده توسط نیروگاه می‌تواند خیلی سریع (در عرض چند ثانیه) بالا یا پایین برده شود تا با نیازهای متغیر انرژی سازگار گردد. پس از احداث مجتمع برق‌آبی، این پروژه هیچ زباله مستقیمی تولید نمی‌کند، و انتشار گازهای گلخانه‌ای از آن خیلی کمتر از نیروگاه‌های فتوولتائیک و قطعاً نیروگاه‌های سوخت فسیلی است.معایب :  با این حال، هنگامی که سدها در مناطق پست جنگل‌های بارانی ساخته شوند، که در آن زیرِ آب رفتن بخشی از جنگل ناگریز است، می‌توانند باعث انتشار مقدار قابل توجهی گازهای گلخانه‌ای شوند.احداث یک مجموعه برق‌آبی می‌تواند تأثیرات قابل توجهی در محیط زیست داشته باشد که عمدتاً شامل از دست دادن زمین‌های قابل کشت و جابجایی جمعیت است. احداث آنها همچنین اکولوژی رودخانه درگیر را مختل می‌کند، و روی زیستگاه‌ها، اکوسیستم‌ها و الگوهای لجن‌زدگی و فرسایش تأثیر می‌گذارد. با اینکه سدها می‌توانند خطرات ناشی از طغیان را کاهش دهند، اما در عین حال احتمال شکست سد نیز وجود دارد که می‌تواند فاجعه انگیز باشد.در بخش زیر ساخت و توسعه انرژی : یکی از پایه‌های اساسی توسعه هر کشور است. این شامل نیروگاه‌ها، شبکه‌های انتقال و توزیع، و فن‌آوری‌های مرتبط است. بدون زیرساخت برق قابلیت تولید، انتقال و مصرف بهینه برق کاهش می‌یابد که این توسعه صنعتی و اقتصادی را محدود می‌کند. همچنین، امنیت انرژی و امکان دسترسی به برق پایدار برای اجتماع بسیار حیاتی است، از سوی دیگر، زیر ساخت  برق به عنوان یکی از عناصر حیاتی توسعه و پیشرفت هر کشور از اهمیت بسیاری برخوردار است. برق، پایه‌ای برای توسعه صنعتی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی است که بر تمامی زمینه‌های زندگی انسان تأثیر می‌گذارد .اولین : اهمیت زیرساخت برق در تأمین نیازهای انرژی کشور است. برق به عنوان نیروی محرکه  اصلی صنایع، ادارات، مراکز تولید، حمل و نقل، و خانه‌ها اساسی است. بدون برق، تولید، توزیع، و مصرف سایر محصولات و خدمات ممکن نیست و کشور در مسیر توسعه قرار نمی‌گیرد.دومین : اهمیت زیرساخت برق در ایجاد اشتغال و رشد اقتصادی است. صنعت برق شغل‌های زیادی را ایجاد می‌کند از جمله مهندسین، کارگران ساخت و نگهداری، و تکنسین‌ها. همچنین، برق به عنوان یکی از اصلی‌ترین عوامل رشد اقتصادی در کشورهای درحال توسعه شناخته می‌شود.سومین : اهمیت زیرساخت برق در بهبود کیفیت زندگی مردم است. امکان دسترسی به برق پایدار و ارزان، از تأثیرات مثبت بر سلامتی، آموزش، و ارتقاء سطح زندگی افراد برخوردار است. همچنین، برق پایدار باعث افزایش امنیت و اطمینان در زندگی روزمره مردم می‌شود.به طور کلی، زیرساخت برق یکی از ارکان مهم و بنیادی توسعه هر کشور است که باید به طور جدی توسط دولت و نهادهای مربوطه مورد توجه و سرمایه‌گذاری قرار گیرد تا رشد و پیشرفت مستدام را ممکن سازد. چالش‌ها بخش انرژی‌های تجدیدپذیر در ایران برای دستیابی به پتانسیل با چالش‌های مهمی مواجه است: الف ) تأمین مالی : تأمین مالی پروژه‌های تجدیدپذیر در ایران یک چالش مهم است. در داخل کشور، بانک‌های داخلی ایرانی آمادگی ارائه فاینانس پروژه را ندارند و فقط وام‌هایی با نرخ بهره بسیار بالا (حدود ۲۰ درصد) ارائه می‌کنند. علاوه بر این، با توجه به کاهش قیمت جهانی نفت، دولت ایران تنها آمادگی تأمین مالی فوری‌ترین پروژه‌ها را از طریق صندوق توسعه ملی دارد.در سطح بین‌المللی، بخش مالی جهانی به دلیل تحریم‌های آمریکا که همچنان پابرجاست، هنوز برای تأمین مالی پروژه‌ها در ایران مردد است. با این حال، پتانسیل بانک‌های بین‌المللی کوچکتر و آژانس‌های اعتبار صادراتی برای تأمین مالی پروژه‌های انرژی‌های تجدیدپذیر در ایران وجود دارد.ب ) قابلیت‌های محلی : توسعه دهندگان محلی در مقایسه با سایر حوزه‌ها که در آن انرژی‌های تجدیدپذیر توسعه یافته تر است، فاقد تجربه و دانش هستند. علاوه بر این، در کشوری که بیشتر انرژی توسط سوخت‌های فسیلی تولید می‌شود، کمبود دانش در مورد مزایای انرژی‌های تجدیدپذیر، به‌ویژه در مناطق روستایی وجود دارد.ج ) چارچوب نظارتی : مقررات فعلی موجود هنوز به‌طور کامل آزمایش نشده‌است. هنوز پروژه‌های انرژی تجدیدپذیر کافی در ایران وجود نداشته‌است تا درک کاملی از نحوه اعمال مقررات به دست آورده شود. همچنین خطر مواجهه با تاخیرهای اداری و تشریفات اداری وجود دارد که ایران را در رتبه ۱۱۸ (از بین ۱۸۹ کشور) در گزارش بانک جهانی قرار داده‌است. د ) تملک زمین : برای پروژه‌های انرژی تجدیدپذیر، مکان یک ملاحظه کلیدی است. با این حال، تملک زمین‌های دولتی یا خصوصی در ایران می‌تواند برای توسعه دهندگان کاری زمان بر و پرهزینه باشد. به‌طور کلی، استاندارد بازار این است که زمین توسط دولت ارائه شود .درمجموع، صنعت برق ایران  طی دهه اخیر با پدیده‌‌‌های زیر روبه‌‌‌رو بوده است:1 ) ناترازی تولید و مصرف .2 ) ناترازی هزینه درآمد .3 ) ناترازی تامین سوخت. 4 ) ناترازی تدریجی نیروی انسانی و بخش خصوصی.5 ) عدم‌بهینه‌‌‌سازی و ایجاد سیکل ترکیبی نیروگاه‌‌‌های گازی موجود .6 ) توقف احداث نیروگاه‌‌‌های جدید فسیلی و تجدیدپذیر .7 ) عدم‌نوسازی و بهینه‌‌‌سازی سیستم انتقال و توزیع قدرت .7 ) مکانیزم ناکارآمد قیمت‌گذاری .8  ) مدیریت ناکارآمد در تامین نهاده‌‌‌های تولیدی نظیر مواد اولیه، تجهیزات و سوخت .9 ) عدم‌اقبال سرمایه‌گذاران برای فاینانس در صنعت برق .10 ) تعارض منافع میان وزارت نیرو و بخش خصوصی .11 ) پایین بودن حقوق ورودی تجهیزات دارای مشابه تولید داخل در صنعت برق .12 ) نبود ثبات در مقررات صادرات و واردات برق .13 ) نبود امکانات آزمون استاندارد برای برخی کالاهای تولیدی در صنعت برق .14 ) مشکلات ناشی از تحریم در صادرات خدمات فنی و مهندسی .15 ) رکود در بازار توسعه تجهیزات صنعت برق .16 ) قراردادهاي يكجانبه وزارت نيرو . در انتها تولید انرژی برق با سوخت فسیلی و هم برقابی مغایر با اصل 50 قانون اساسی و قانون اصلاح الگوي مصرف انرژي  و دیگر قوانین بین االمللی و داخلی در حوزه زیست محیطی است .

 

 

 


هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

توجه:فقط اعضای این وبلاگ می‌توانند نظر خود را ارسال کنند.